Uit de oude doos

Snoepje voor de dorst

Zoete zonde

Snoepjes, dé grootste zoete zonde die iedereen toch wel lust! Af en toe een lekker snoepje, kan geen kwaad toch? 

Ik herinner me nog steeds dat ik vroeger elke dag een snoepje kreeg. Wel ja, een snoepje meer een mini-lolly. Toen hoorde mijn mama me voor een tijdje niet meer zagen en was ik er zoet mee, letterlijk én figuurlijk.

Een tijdje geleden moest ik er aan terug denken. Ik wou en zou ze nog eens eten. Echte nostalgie voor mij. Dus vroeg ik aan mijn mama om 'die lekkere lolly's van vroeger' nog eens mee te brengen. Maar helaas, nergens meer te vinden. Tot ik er onlangs toch op stuitte! 

Nu, na 15 jaar, heb ik eindelijk nog eentje gegeten. En ja hoor, dat zijn ze! Nog steeds hetzelfde als vroeger, juist de vorm is een beetje anders, maar de smaak: mmm heerlijk. 

Soms heb je van die smaken die je nooit meer vergeet, wel dit is er zeker ééntje van mij. En het leuke is, ze staan nu terug op dezelfde plaats en elke dag eet ik er terug eentje, net terug als vroeger! 

Veel liefs, 

Sofie

Paaseieren op Pasen... Smullen maar

Choco la la la

Het is weer de tijd van het jaar, Pasen, niet alleen een feest voor de volwassenen maar ook voor de kleintjes. En voor één keer zeg ik met trots dat ik eigenlijk ook wel nog bij die kleintjes hoor.

De tijd van de lekkers is aangebroken, allerlei soorten chocolade paaseieren, groot of klein, wit of donker noem maar op, voor ieder wat wils. Maar dit jaar heb ik toch wel dé ultieme paaseieren gekregen. Mijn lieve nicht, Mieke en haar man én haar drie o zo lieve dochters kwamen me lekkers brengen. Want de paashaas was langs geweest en had ook aan mij gedacht.

Ze brachten me mooie en grote paaseieren met aan elk een lintje. Wanneer je er mee schud maken ze een geluid als dat van een rammelaar. Hoe dat komt? Ze zijn gevuld met nog meer lekkers. 

Dit is puur nostalgie, vroeger waren ze gevuld met kleine paaseitjes, nu zijn het chocolade smarties geworden. Maar ze zijn nog minstens even lekker. Nu komt de paashaas niet meer, ik denk dat hij de weg is kwijtgeraakt naar hier, maar gelukkig heeft hij Mieke haar huisje nog gevonden. Dank je wel Mieke, Pedro en de 3 lieve muizen!

Veel liefs,

Sofie

Coup de foudre

De periode van de feestdagen waren in zicht dus… tijd voor cadeautjes! Het is natuurlijk heel leuk om elkaar te kunnen verrassen met leuke cadeautjes maar wat moet je kopen? Dat is de vraag die bij vele onder ons komt .En wat volgt er? Wel, een moeilijke zoektocht naar een origineel maar toch nuttig cadeau.

Leuke cadeautjes, geen pretje

Eerlijk gezegd, ik had de hoop al opgegeven, ik vond nergens waar ik naar zocht. Bovendien was het al 30 december en ik had nog niets. Mijn laatste hoop was een tof winkeltje in de buurt, ik stapte binnen en heel onverwacht zag ik daar het ideale, originele cadeau naar me lachen. Namelijk een sleutelhanger. O ja, ik hoor het jullie al zeggen :’Een sleutelhanger, wel wat cliché niet?’ Wel het was niet zomaar een sleutelhanger, het was een klein, schattig poppetje, beter bekend als de Monchichi.

Pure nostalgie

Op hetzelfde moment moest ik denken aan vroeger, de tijd waar ik nog in het oude speelgoed van mijn mama snuffelde. Ik herinnerde me een pop, ‘Big Jimmy’, en inderdaad een grotere versie van wat ik hier zag. ‘Speelgoed uit mijnen tijd, zei mijn mama, en inderdaad 35 jaar oud is ‘den Big Jimmy' intussen. Pure nostalgie zowel voor mezelf als voor mijn mama.

Hyper hype

Het mag gezegd worden, tof zijn ze toch hé, én een echte hype voor het moment. Ik kon er in ieder geval niet aan weerstaan me er enkele te kopen. Bovendien zijn ze ook tof aan een handtas en geef toe, zien ze er niet adorabel uit?

Veel liefs,

Sofie